“İşlerimde birey-iktidar çatışması, tüketim toplumu, asimilasyon, savaş, politika, din, yokoluş gibi pek de keyifli olmayan konuları işliyorum. Bir MTV çocuğu olarak yetişmemiş olmama rağmen reklamların, ana akım sinema-medyanın gücünü, yöntemlerini ve zekasını çok önemsiyorum. Daha genç bir öğrenciyken değer verdiğim şeylerin birer tüketim nesnesine dönüşmesini hayretle izliyorum.

Aslında, benim yöntemim bir tür “tersine mühendislik” olarak tanımlanabilir. İnsanları provoke etmekten hoşlanıyorum. Sermaye ve politik güç, insanları sömürmek için çok rafine ve iyi planlanmış bir iletişim dili kullanıyor. Ben de kendi yöntemlerini, onlara biraz olsun rahatsızlık vermek için…”